Ossolińska Teresa ze Stadnickich

Teresa Ossolińska ze Stadnickich (1717–1776) wojewodzina wołyńska

Rodzice:  Kazimierz Stadnicki (zm. w 1718 r.)^, starosta libuski i Dorota ze Skrzyńskich, chorążanka zakroczymska

Mąż: od 1731 r. Józef Kanty Ossoliński (zm. w 1780 r.) chorąży nadworny koronny, wojewoda wołyński

Dzieci:

• Maksymilian Hilary- zmarł bezpotomnie
•  Józef Salezy- w 1774 r. został mianowany przez Stanisława Augusta Poniatowskiego wojewodą podlaskim. Poślubił Annę Ossolińską, swoją krewną. Małżeństwo nie było jednak udane i zakończyło się rozwodem. Drugą żoną Józefa została Matrona Pęcherzewska
• Anna Teresa- wyszła za Józefa Potockiego, starostę leżajskiego
• Marianna- wydana w 1769 r. za Józefa Jana Mniszcha

 

Teresa ze Stadnickich Ossolińska była kobietą czynnie zaangażowaną w sprawy polityczne. Okres panowania Augusta III był bardzo korzystny dla Ossolińskich. Korzystając z dobrych relacji z dworem, magnatka dała się poznać jako wprawny i znaczący gracz, aktywnie włączający się w bieżące rozgrywki o zaszczyty i urzędy. W politycznych zawirowaniach wojewodzina upatrywała szans dla własnej rodziny, starając się możliwie najlepiej wykorzystać własny majątek i wpływy.

Nie bez znaczenia była w tym wypadku pozycja jej męża, a także bliskie relacje z Mniszchami – Jerzym Augustem (zm. w 1778 r.)  i Marią Amalią z Brühlów Mniszchową (zm. w 1772 r.). Śmierć Augusta III i wstąpienie na tron Stanisława Augusta Poniatowskiego zahamowały dobrą współpracę z dworem. Zarówno Teresa, jak i jej małżonek zajęli przychylne stanowisko wobec konfederacji barskiej

Dwór:

Magnatka odziedziczyła po ojcu liczne dobra ziemskie, ponadto zaś przejęła schedę po stryju – Józefie Ignacym Stadnickim. Dobra rozlokowane były w ziemi sanockiej (klucz Lesko), stężyckiej (Drążgów), krakowskiej (Chrzanów) i przemyskiej. Ossolińscy przeprowadzili remont dworu w Ossolinie, starając się przywrócić blask dawnej rezydencji. Po 1769 r., w związku z zawirowaniami politycznymi, przenieśli się jednak do Budzimierza. Tam magnatka zajęła się organizacją nowej rezydencji.

 

Zobacz również:

Penkała-Jastrzębska A., Teresa Ossolińska ze Stadnickich (1717–1776). Przyczynek do badań aktywności wojewodziny wołyńskiej w drugiej połowie XVIII wieku, „Res Historica”, nr 51, 2021, s. 253-288 LINK