Mniszchowa Konstancja Ludwika z Tarłów

Mniszchowa Konstancja Ludwika z Tarłów (zm. IX 1739), marszałkowa wielka koronna

 

Rodzice: Teresa z Dunin-Borkowskich (zm. 1723) i Stanisław Tarło (zm. 1705), wojewoda lubelski

Rodzeństwo:

• Anna z Tarłów Cetnerowa (zm. 1733), żona Franciszka Cetnera (zm. 1732), wojewody smoleńskiego
• Franciszka z Tarłów (zm. 1755), benedyktynka w Sandomierzu
• Hieronim Tarło (zm. 1717)
• Jan Tarło (1684-1750), wojewoda lubelski, następnie sandomierski
• Magdalena z Tarłów Lubomirska 1v. Szembekowa (zm. 1728), II żona Jerzego Dominika Lubomirskiego (zm. 1727), wojewody krakowskiego

 

Mąż: od 1712 r.  Józef Wandalin Mniszech (1670-1747), marszałek wielki koronny (druga żona)

Dzieci:

• Kilkoro dzieci Mniszchów zmarło w dzieciństwie m.in. córka, która zmarła na odrę w marcu 1719 r. w Warszawie, kolejna córka zm. we wrześniu 1720,
• Stanisław (zm. 1719)
• Jerzy August (1715-1778),
• Jan Karol Wandalin (1716 – 1759), łowczy koronny, podkomorzy wielki litewski
• Elżbieta od 1725 r. za Karolem Wielopolskim, kuchmistrzem wielkim koronnym
• Ludwika od 1732 r. za Józefem Potockim, wojewodą kijowskim
• Anna, zakonnica

 

Mniszchowa Konstancja Ludwika z Tarłów i Józef Wandalin Mniszchowie uchodzili za niezwykle zgodne i kochające się małżeństwo, współpracujące ze sobą we wszelkich sprawach. Konstancja była postrzegana jako intrygantka, mająca szerokie wpływy na dworze drezdeńskim, gdzie spędziła wiele lat. Urząd marszałka wielkiego koronnego sprawowany przez jej męża i osobowość Mniszcha przyczyniły mu wielu zwolenników i zaufanie króla Augusta II, dzięki czemu zajmował silną pozycje w otoczeniu króla. Małżonkowie utrzymywali ścisłe kontakty z Sieniawskimi, Szembekami, Radziwiłłami i z Branickimi. Zarówno Jan Klemens Branicki, jak i jego żona pisywali serdeczne listy do marszałka Józefa Wandalina i Konstancji.  Co więcej – siostra Jana Klemensa – Elżbieta Branicka (zm. 1746) – została trzecią żoną Jana Trały, brata Konstancji. Pozycja Mniszchów była na tyle znacząca, że Józef Wandalin był proponowany w 1733 r. jako kandydat do tronu polskiego.

Dwór:

Będąc w kraju Mniszchowie najczęściej przebywali w swojej rodowej siedzibie w Laszkach Murowanych. W samej zaś Warszawie Mniszech kupił pałac przy ul. Senatorskiej i go wyremontował, by przebywać blisko dworu królewskiego. Lubianą przez Konstancję i Józefa Wandalina rezydencją był jednak pałac w Dęblinie, który wspólnie upiększali od 1726 r.

Zobacz również:

Popiołek Bożena, Magdalena z Tarłów Lubomirska, wojewodzina krakowska. Próba biografii, „Krakowski Rocznik Małopolski”, 2013, nr 18, s. 434-453 LINK

Popiołek Bożena, „Będzie to pałac osobliwej magnificencyi…” : rzecz o warszawskim pałacu Józefa Wandalina Mniszcha, marszałka wielkiego koronnego, [w:] Nulla dies sine linea : księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Bogdanowi Rokowi w 70 rocznicę urodzin, redakcja naukowa: Elżbieta Kościk, Filip Wolański, Rościsław Żerlik, Toruń 2017, 205-218.

Barczyk Alina, Rezydencje rodu Mniszchów w czasach saskich. Historia i treści kulturowe, Łódź 2021, s. 77-206.