Lubomirska Joanna Maria Ignacja Karolina von Stein zu Jettingen

Lubomirska Joanna Maria Ignacja Karolina von Stein zu Jettingen (1723 – 30 III 1783 w Libuszy), chorążyna koronna

Rodzice: Anna Maria Guttenberg i baron Franz Makward Alexander von Stein zu Jettingen

Mąż: Jerzy Ignacy Lubomirski (1687-1753), pisarz wielki koronny,  chorąży wielki koronny, syn Konstancji z Bokumów (zm. 1708) i Augustyna Hieronima Lubomirskiego (zm. 1706), hetmana wielkiego koronnego

 

Lubomirska Joanna Maria Ignacja Karolina von Stein zu Jettingen była drugą żoną Jerzego Ignacego Lubomirskiego, którego poślubiła 28 II 1737 w Krakowie, siedem lat po śmierci jego pierwszej żony Marianny z Bielińskich 1v. Denhoffowej. Jej siostrą była Maria Franciszka, żona Aleksandra Józefa Sułkowskiego. Wraz z Jerzym Ignacym Lubomirskim doczekali się kilkorga dzieci, wśród których byli Adolf (1738-1775), chorąży wielki koronny, Franciszek Grzegorz (1752-1812), Jerzy, Józefa Zofia, żona Adama Ponińskiego, podskarbiego koronnego i Barbara, żona Kaspra Lubomirskiego (1724-1780), wojewodzica krakowskiego.

Lubomirscy często bawili w Dreźnie i w Warszawie, w najbliższym otoczeniu króla Augusta III, a Joanna była uważana za faworytę ministra Henryka Brühla (1700-1763). Kontakty Lubomirskiego z dworem królewskim Wettynów sięgały czasów jego wczesnej młodości, gdyż wychowywał się u boku ciotki, metresy Augusta II – Urszuli Katarzyny z Bokumów Lubomirskiej, księżnej cieszyńskiej. Kontakty Lubomirskich z kręgiem dworu drezdeńskiego umocniły się też dzięki małżeństwu jego młodszego brata Aleksandra Jakuba Lubomirskiego (1695-1772), oboźnego koronnego, który poślubił Karolinę Fryderykę von Vitzthum von Eckstädt (1701–1755) i niemal stale przebywał w Dreźnie. Lubomirscy utrzymywali też bliskie kontakty z najmłodszym z braci Jerzego Ignacego – Janem Kazimierzem (1697-1737), starostą bolimowskim, żonatym z Urszulą z Branickich.

Dwór

Małżonkowie zamieszkiwali głównie w Rzeszowie, gdzie Lubomirski wyremontował zamek. Szczególnie małżeństwo z Joanną skłoniło go do podjęcia innowacyjnych prac ogrodowych, w wyniku czego powstało piękne rokokowe założenie ogrodowe. Po śmierci Jerzego Ignacego, Joanna na wskutek konfliktu z jego synem z pierwszego małżeństwa Teodorem Hieronimem (1720-1761) przeniosła się do Libuszy, gdzie mieszkała i gospodarowała przez kilkadziesiąt lat. Mimo że powróciła do Rzeszowa, starostwo libuskie było jej ulubionym miejscem pobytu. Była jego właścicielką do 1771 r. Joanna Lubomirska prowadziła wystawny i dobrze zorganizowany dwór, którego postawy finansowe opierały się na dochodach z dóbr cudnowskich i libuskich

Szerzej o postaci:

Bożena Popiołek, The Courts of Marianna Lubomirska nee Bielińska and Joanna von Stein Lubomirska the wives of the Grand Standard Bearer of the Crown, as an example of a women’s court in Old Poland, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, 70 (2), 2022, s. 183-200. LINK