Przejdź do treści

logo Narodowe Centrum NaukiProjekt realizowany w ramach grantu badawczego finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki nr UMO-2021/41/B/HS3/00253

Ukazał się artykuł dotyczący funkcjonowania prywatnej dyplomacji na kobiecym dworze magnackim

Działalność dyplomatyczna Tomasza Mogilnickiego na rzecz kanclerzyny litewskiej Anny Katarzyny z Sanguszków Radziwiłłowej w latach 1730–1737 Studium z funkcjonowania prywatnej dyplomacji na kobiecym dworze magnackim to najnowszy artykuł autorstwa dr. hab. Anny Penkały-Jastrzębskiej

Artykuł jest poświęcony analizie aktywności Tomasza Mogilnickiego, człowieka zaufanego, przez lata zatrudnionego na usługach dworu kanclerzyny litewskiej Anny Katarzyny z Sanguszków Radziwiłłowej . Konieczność zorganizowania sieci osób gotowych do ustawicznego pilnowania istotnych dla mocodawców spraw sprzyjała formowaniu się więzi klientalnych i w tym kontekście analizowana jest rola Mogilnickiego na dworze Radziwiłłowej . Mogilnicki był jednym z najbardziej zaufanych ludzi kanclerzyny i jej głównym reprezentantem do prowadzenia interesów zagranicznych . W analizowanym okresie spraw newralgicznych, w które zaangażowany został Mogilnicki, było przynajmniej kilka, począwszy od działań w interesie spornych spraw majątkowych – fundamentalnych dla Anny Katarzyny z Sanguszków Radziwiłłowej – poprzez trudny pod względem politycznym i dyplomatycznym okres wolnej elekcji po śmierci Augusta II, aż po agitowanie w kręgu dworskim na rzecz synów kanclerzyny, podobnie jak poszukiwanie dróg do uzyskania królewskiej łaski wobec dystrybucji królewszczyzn i starostw na rzecz krewnych i koligatów Radziwiłłowej . Jedną z najważniejszych spraw było jednak prowadzenie negocjacji na dworze w Mannheim w sprawie małżeństwa Hieronima Floriana Radziwiłła z Marią Franciszką Dorotą von Sulzbach, wnuczką elektora Karola III Filipa Wittelsbacha . Zachowana korespondencja pozwala nie tylko na bliższe przyjrzenie się aktywności samego Mogilnickiego, lecz także na analizę założeń polityki małżeńskiej i finansowej Radziwiłłów w pierwszej połowie XVIII w.

 

Cały artykuł do przeczytania w czasopiśmie:

„Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym” LINK

Aktualności

Zobacz więcej na naszym facebooku

Uniwersytet w Groningen zaprasza badaczy historii nowożytnej na konferencję: Building Peace. Transitional Justice in the Early Modern World. Organizatorzy proponują refleksje nad tym w jaki sposób w epoce nowożytnej rozumiano terminy takie jak "pokój" czy "sprawiedliwość", co oznaczało "żyć w pokoju" i jak ów pokój można było utrzymać. Celem konferencji jest zmiana dotychczasowego rozumienia świata nowożytnego – nie tylko jako okresu nieustannego konfliktu, ale także jako swoistego "laboratorium" wysiłków na rzecz budowania pokoju. Zgłoszenia są możliwe jeszcze do 15 Maja.Szczegółowe informacje na stronie organizatora: www.histj.com/conference.html ... See MoreSee Less
View on Facebook
Polecamy Państwa uwadze najnowszy, niezwykle ciekawy artykuł prof. Bożeny Popiołek, zatytułowany: Pierścienie, bransolety, rękawiczki i wachlarze w szlacheckich regestrach zakupów i inwentarzach ruchomości jako wyraz osiemnastowiecznej mody i prestiżu, który ukazał się właśnie w tomie Jak na dłoni, t. IX: Rzeczy piękne, red. M. Wrześniak, N. Mojżyszyn, Wydawnictwo Naukowe UKSW, Warszawa 2024.Popularność wszelkich ksiąg majątku ruchomego wzrosła zwłaszcza w XVII i XVIII w., kiedy stały się one nieodłącznym elementem wszelkich postępowań spadkowych czy umów małżeńskich. Inwentarze mobilne sporządzali przedstawiciele wszystkich grup społecznych, niezależnie od ich zamożności. Wśród przedmiotów rejestrowanych ważne miejsce zajmowała biżuteria – pierścionki, bransoletki, gałki, a także broszki, medaliony, kolczyki i zapinki. Kolekcje różnorodnej biżuterii świadczyły nie tylko o zamożności ich właścicieli czy zajmowanym przez nich statusie społecznym, ale także o upodobaniach artystycznych osób noszących wartościowe rzeczy. Podobnie jak w przypadku ubrań czy innych przedmiotów, biżuteria była wyrazem przemian kulturowych w obrębie starego społeczeństwa.Pozycja dostępna jest na stronie wydawnictwa UKSW ... See MoreSee Less
View on Facebook
Nakładem Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie ukazała się właśnie monografia: MONARCHS’ COURT –PRIVATE COURT. The Evolution of the Court Structure from the Middle Ages to the End of the 18th Century. Redaktorzy tomu: Bożena Popiołek, Urszula Kicińska, Anna Penkała-Jastrzębska.Przygotowana monografia jest próbą analizy europejskich środowisk dworskich w kontekście przemian strukturalnych i kulturowych, które zachodziły zarówno w otoczeniu panujących władców, jak i w kręgach prywatnych od średniowiecza po schyłek XVIII wieku. Dwór, niewątpliwie, niezależnie od osoby patrona czy patronki, był interesującą strukturą administracyjną, ekonomiczną i kulturową, która wywarła silny wpływ na organizację społeczeństwa europejskiego w epoce przedindustrialnej. Struktura europejskich dworów panujących ulegała stałym fluktuacjom, zmieniała się ich organizacja, skład osobowy i rola, jaką pełniły. Dwór był ważnym organizmem administracji państwowej, dysponentem urzędów, dóbr i środków, ale i kreatorem nowych wartości kulturowych, miejscem edukacji młodzieży i drogą społecznego awansu, rozkwitu karier urzędniczych i politycznych. W dużej mierze ich liczebność, skład i etykieta zależała od możliwości finansowych, a także struktur ustrojowych państw, w których funkcjonowały. W miarę upływu czasu i kształtowania się nowych struktur dworów monarszych czy arystokratycznych, będących formą wyrazu elitarnych wartości, nowej estetyki i mody, dwór stał się nie tylko elementem władzy, ale i prestiżu i wyrazem zamożności, przynależności do określonej grupy społecznej, posługującej się spójnym systemem znaków, gestów, kodów kulturowych przekładających się na wspólnotę zachowań, modeli wychowawczych i ceremoniałów.Link do wydawcy: ksiegarniaup.pl/monarchs-court-private-courtprivate-court-the-evolution-591786 ... See MoreSee Less
View on Facebook